Prawdopodobnie, jeśli człowiek był naprawdę mądry, jego wypowiedzi są nadal aktualne. Od śmierci Sokratesa minęło ponad dwa tysiące lat, ale to, co jest zawarte w jego słowach porusza duszę

W tym artykule podam dwa aforyzmy Sokratesa, jak odróżnić człowieka mądrego od głupiego.

„Wiem, że nic nie wiem, ale inni nawet tego nie wiedzą”.

To jedno z najsłynniejszych powiedzeń Sokratesa, które ma najgłębszy sens, ale niewiele osób to rozumie. Zaraz postaram się to wyjaśnić.

Czy zauważyliście kiedyś, że dzieci mówią czasem niesamowicie mądre rzeczy? Ale nawet wykształceni dorośli czasem nie rozumieją tego, co mówią dzieci. Dlaczego tak się dzieje?

Dorośli nagromadzili w ciągu swojego życia wiele uprzedzeń, poglądów i teorii, które uniemożliwiają im jasne myślenie. Dzieci mają czysty umysł, który nie jest jeszcze „zanieczyszczony” cudzą wiedzą i filozofią.

Dziecko nic nie wie, ale obserwuje świat i potrafi wyciągać mądre wnioski. Dlatego mądrość to nie ilość wiedzy, ale umiejętność postrzegania rzeczywistości taką, jaka ona jest.

To dlatego Jezus powiedział swoim uczniom, że dopóki nie staną się jak dzieci, nie wejdą do Królestwa. Początkiem mądrości jest zrozumienie, że życie jest tak nieskończone, że nie można go w pełni poznać. Wiedza o życiu jest procesem ciągłym, co oznacza, że żadna wiedza nie może być absolutna.

Dlatego człowiek mądry jest zawsze otwarty na nowe rzeczy, ponieważ zdaje sobie sprawę ze swojej niewiedzy o życiu i tego, że jego wiedza jest zbyt mała i ograniczona.

„Mądrzy ludzie ciągle się uczą, przeciętni czerpią wiedzę ze swoich doświadczeń, głupi mają już wszystkie odpowiedzi”

Zazwyczaj uważamy, że jeśli dana osoba nic w życiu nie osiągnęła, albo często robi głupie rzeczy, to nie warto jej słuchać. Ale ci ludzie mają też własne doświadczenia życiowe, które mogą okazać się przydatne. Dlatego mądry człowiek będzie czerpał wiedzę nawet od nich, jeśli będzie miał się czego uczyć. Natomiast głupcy wierzą, że już wszystko wiedzą i umieją.

Nawiasem mówiąc, to właśnie dlatego wiele odkryć naukowych z trudem torowało sobie drogę. Społeczność naukowa była pewna swojej racji i wiedzy, odrzucała wszelkie teorie i wynalazki, które wykraczały poza to, co już było znane lub wręcz je obalały.

Główne zdjęcie: podumay.info